Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Ένα κλικ μακρυά...συνέντευξη της Καλλιρρόης Μυριαγκού.






Στα Εξάρχεια πρέπει να πάει όποιος θέλει να συναντήσει την Ρόζυ και να μοιραστεί μαζί της ένα λυτρωτικό απολογισμό. Στα Εξάρχεια και όποιος θέλει να συναντήσει την Καλλιρρόη Μυριαγκού που την υποδύεται. Κοινό των δύο γυναικών η αβεβαιότητα για το μέλλον και η επιθυμία να φύγουν για την Κόστα Ρίκα. Αραγε θα τα καταφέρουν;

Η Ρόζυ δεν θέλει απλώς να φύγει. Είναι αποφασισμένη. Ή μάλλον είναι αναγκασμένη. Και χαμένη. Και εγκλωβισμένη. Η Ρόζυ είναι μια γυναίκα γύρω στα 35 που θέλει να πάει στην Κόστα Ρίκα. Δύο ημέρες πριν την συναντήσουμε βλέπει σε διαφήμιση τουριστικού γραφείου το φανταστικό προορισμό. Αλλωστε, η Κόστα Ρίκα είναι η πιο χαρούμενη χώρα του πλανήτη, σύμφωνα με έρευνες. Εκει θα βρει την ευτυχία!
Η πραγματική ιδέα του ταξιδιού στην Κόστα Ρίκα ανήκει στην Καλλιρόη Μυριαγκού και τους φίλους της. Τον προηγούμενο Σεπτέμβριο συζητούσαν για τα οικονομικά τους προβλήματα και το αβέβαιο μέλλον, και η πιθανότητα φυγής έμοιαζε πολύ μεγάλη. Ωστόσο, παρέμειναν στην Ελλάδα και έκαναν τις ανησυχίες τους παράσταση. Μετά από μεγάλο διάστημα αυτοσχεδιασμών, ο Αλέξης Ντερπούλης έγραψε το κείμενο της παράστασης, η Πωλίνα Καραναστάση το σκηνοθέτησε και η Καλλιρρόη Μυριαγκού ανέλαβε το ρόλο της Ρόζυ. Οπως λέει η Καλλιρρόη: «Σε περιόδους σύγχυσης, αποπροσανατολισμού και αντίξοων συνθηκών είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να δημιουργείς. Μετά από απορρίψεις, οικονομικά προβλήματα και προσωπικό χάσιμο εμείς φτιάξαμε αυτή την παράσταση. Είναι ό,τι καλύτερο τελικά».
Η Καλλιρρόη υπηρετεί το θέατρο εδώ και 16 χρόνια. «Ημουν αποφασισμένη ότι θα ασχοληθώ με αυτό από 10 χρόνων. Από μικρή διάβαζα πάρα πολύ και αυτή η αγάπη μου προς τα κείμενα με οδήγησε στη σκηνή», αναφέρει η ίδια και συνεχίζει: «Η πρώτη μου παράσταση, όταν τελείωσα τη σχολή Βεάκη, ήταν το ‘Λεόντειος και Λένα’. Εγώ έπαιζα την Λένα και ο Αιμίλιος Χειλάκης τον Λεόντειο».
Πώς νιώθει όμως στην παράσταση Κόστα Ρίκα; «Είναι όλα πολύ όμορφα. Αν και τελικά δεν έχω πολλά κοινά στοιχεία με την Ρόζυ. Εκείνη είναι στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού. Δεν ξέρει τι της γίνεται. Της έχουν κάνει κατάσχεση, έχει χωρίσει, έχει πακετάρει τα πράγματά της και δεν ξέρει πού να πάει. Είναι σε κατάσταση πανικού». Στο τέλος όμως βρίσκει τον εαυτό της, επισημαίνω, και η Καλλιρρόη μού εξηγεί. «Αυτό που θα ήθελε η Ρόζυ είναι να μπορεί να κάνει ένα κλικ και να εξαφανιστεί. Στο τέλος όμως γίνεται αισιόδοξη. Μέσα από την αναδρομή που κάνει στο παρελθόν βρίσκει την παιδική της ηλικία. Βγάζει αυτό το κοστούμι και φοράει τα παιδικά της ρούχα. Ξαναβρίσκει τον εαυτό της». Το μόνο κοινό στοιχείο της πρωταγωνίστριας με την ηρωίδα είναι οι ψεύτικες ανάγκες που και οι δύο (και όλοι μας) έχουν δημιουργήσει.
«Εχουμε εγκλωβιστεί κυνηγώντας τις χίλιες δύο ανάγκες που μας έχουν γίνει απαραίτητες. Και μέσα σε αυτό το κυνήγι χάνουμε εντελώς το κέντρο μας, την ουσία μας. Κυνηγάμε την καθημερινότητα με ένα τρόπο χαοτικό και άπληστο ξεχνώντας τι είναι αυτό που μας κάνει πραγματικά ευτυχισμένους».
Η φυγή όμως της Ρόζυ δεν είναι λύση. Ακόμα και να φτάσει στην Κόστα Ρίκα δεν λύνονται τα προβλήματά της. Αν δεν βάλει σε μία σειρά τις σκέψεις της, θα κάνει πάλι τα ίδια λάθη. Είτε είναι εδώ, είτε στην Κόστα Ρίκα.
Βέβαια, μπορεί η Κόστα Ρίκα με την Ελλάδα να μην μοιάζουν και πολύ, ως προς την ευτυχία των κατοίκων, αλλά και οι δύο χώρες έχουν πόλεις με το όνομα Αθήνα και Σπάρτη. Ο Χοσέ Ραφαέλ ντε Καλέγκος Αλβαράδο, πρόεδρος της χώρας, το 1834 για να αποδείξει την αγάπη του στην Ελλάδα, ίδρυσε όχι μόνο την Αθήνα και τη Σπάρτη, αλλά και την πόλη Grecia. «Στην Κόστα Ρίκα μπορείς να πας χωρίς βίζα και μπορείς να οδηγήσεις με το δίπλωμα οδήγησης που έχεις» μου τονίζει η Καλλιρρόη.
Δεν μπορώ να αντισταθώ και την ρωτάω για το ρόλο που την έκανε γνωστή στο ευρύ κοινό. Η ερμηνεία της στο «Κωνσταντίνου και Ελένης» άφησε εποχή και η Ματίνα Μανταρινάκη μπαίνει κάθε μέρα στο σπίτι μας εδώ και 12 χρόνια. Ωστόσο, εκείνη δεν δείχνει το ίδιο ενθουσιασμένη με αυτό το ρόλο. «Δεν έκανα ποτέ πολύ τηλεόραση αλλά εξαιτίας των επαναλήψεων με έχουν όλοι ταυτίσει με αυτόν το ρόλο. Είναι μεγάλη παγίδα αυτό. Εγώ όχι απλώς δεν το εκμεταλλεύτηκα, αλλά έμεινα και για πολλά χρόνια άνεργη, λέγοντας ‘όχι’ σε δουλειές που μου ζητούσαν να επαναλάβω το ίδιο μοτίβο».

Info
104 Θέατρο Κέντρο Λόγου και Τέχνης, Θεμιστοκλέους 104, Εξάρχεια. Κάθε Παρασκευή και  Σάββατο στις 9.30 και Κυριακή στις 8.00. Σκηνικά-κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη, Μουσική: Blaine Reinenger, Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη, Φωτογραφίες: Μενέλαος Μυρίλλας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου